Giriş Yap
Üye Ol
Tarih: 05-12-2024, Saat: 05:27 
SİTE ANASAYFA
Forum Ana Sayfa
Üye Listesi
Takvim
Yardım
30-01-2015, Saat: 12:22
Neden Böyle Olmasını İstedik
Doğru yerden başlayamadık biz, beraber yürüyebileceğimiz yolun başlangıç noktasını bulamadık. Ortasından daldık yola, bir anlık bir mutluluk, bütün bir yaşama yetebilecek bir umut yaşadık...
Ama hayat tek bir hamleyle bizi yolun farklı taraflarına atıverdi iste. Sona ulaşamadan; ellerimiz bomboş, dudaklarımızda çocukça bir gülümseme kalakaldık yolun kenarındaki çorak topraklarda. Oysa birbirimize yağmur olabilirdik biliyorum. Çok şey olabilirdik birbirimize; daha az yıkılmış olsaydık, yolun basını bulabilmiş olsaydık.
Şimdi yanımda olsaydın; dudaklarınla silerdin gözlerimdeki yıldızları, ellerinle ay olurdun geceme biliyorum... Ellerimiz bir daha asla birleşmeyecek, buluşamayacak bir daha gözlerimiz, ayni
buruk gülümseyişle aralanamayacak dudaklarımız. Belki de seni tekrar gördüğümde gözlerinde bana ait hiç bir iz kalmamış olacak. Parmakların tenimin tadını unutmuş ve ben de iyice içime gömmüş olacağım dokunuşunun sihrini.
Ayrı taraflarında olacağız yolun, dokunmak bizim gücümüzün dışında bir düş olacak. Engeller olacak aramızda; insanlardan, verilmiş sözlerden, anıların hoyratlığından oluşan engeller. Onları asmak ya da asmayı denemek bile acının adi olacak.
Biliyorum; birlikte pek çok şeyi asabilirdik biz. Her şeye yeni bir yüz
giydirip, sesleri müzikle bezeyebilirdik. Çünkü aramızda başka benlikler, kirik dökük başka asklar olduğu halde dokunabilmiştik birbirimizin özüne yine de...
Bir gün geriye dönüp baktığımda tutunacak tek bir dal, dayanıp güç alabileceğim hiç bir ani göremesem de ellerinin sıcaklığı hala geziniyor olacak saçlarımda.Bir tek iste o dokunuşun büyüsü kaybolmayacak asla... Biliyorum.
Neden böyle olmasını istedik neden??
Ama hayat tek bir hamleyle bizi yolun farklı taraflarına atıverdi iste. Sona ulaşamadan; ellerimiz bomboş, dudaklarımızda çocukça bir gülümseme kalakaldık yolun kenarındaki çorak topraklarda. Oysa birbirimize yağmur olabilirdik biliyorum. Çok şey olabilirdik birbirimize; daha az yıkılmış olsaydık, yolun basını bulabilmiş olsaydık.
Şimdi yanımda olsaydın; dudaklarınla silerdin gözlerimdeki yıldızları, ellerinle ay olurdun geceme biliyorum... Ellerimiz bir daha asla birleşmeyecek, buluşamayacak bir daha gözlerimiz, ayni
buruk gülümseyişle aralanamayacak dudaklarımız. Belki de seni tekrar gördüğümde gözlerinde bana ait hiç bir iz kalmamış olacak. Parmakların tenimin tadını unutmuş ve ben de iyice içime gömmüş olacağım dokunuşunun sihrini.
Ayrı taraflarında olacağız yolun, dokunmak bizim gücümüzün dışında bir düş olacak. Engeller olacak aramızda; insanlardan, verilmiş sözlerden, anıların hoyratlığından oluşan engeller. Onları asmak ya da asmayı denemek bile acının adi olacak.
Biliyorum; birlikte pek çok şeyi asabilirdik biz. Her şeye yeni bir yüz
giydirip, sesleri müzikle bezeyebilirdik. Çünkü aramızda başka benlikler, kirik dökük başka asklar olduğu halde dokunabilmiştik birbirimizin özüne yine de...
Bir gün geriye dönüp baktığımda tutunacak tek bir dal, dayanıp güç alabileceğim hiç bir ani göremesem de ellerinin sıcaklığı hala geziniyor olacak saçlarımda.Bir tek iste o dokunuşun büyüsü kaybolmayacak asla... Biliyorum.
Neden böyle olmasını istedik neden??