Peki varlığın neden di ?....

[Eftalya]

PEKİ VARLIĞIN NEDENDİ
Zaman her kareyi çaldı da hafızamdan
Bir seni silemedi,
Bir sana kıyamadı...
Hala bana inat edercesine,
Hafızamda
Gözlerime çizdiğin ilk masum yüzün...
O masumluk değil miydi zaten beni kandıran?
Aradığım çıkarsız,yalansız sevgiyi,
Sevgiliyi
Sen sandıran...
Bundandı işte,
Yüzüne hayran hayran bakışım,
Gözlerine bakmaya doyamayışım
Sen ne sandın,bilmiyorum...
Cemresini bekleyen toprakmış meğer kalbim,
Ondamış seni görür görmez kabullenişim
Kolaylığı ondan...
Biranda sevdim seni işte
Ama sen benim gibi değildin sevgili...
Belki de sevemedin...
Haklıydın!
Suç benimdi
Kendi kuyumu kendi ellerime kazmıştım.
Umursamadım,inatlaşt ım
Bekledim,sabrettim,
Tükendim.
Yeri geldi
Sevdana,sevdama gücendim...
Ama,
Aşk bu değil...
Şimdi yokluğunla en kanlı savaşlardayım
Büyük zaferler kazanır mıyım,
Sanmıyorum...
Bir tren yolunun iki rayıyız artık
Çok istasyonlar geçtik,
Ne yolcular aldık
Bir ucu bir uca,
Kimi kime kavuşturduk da
Bir biz kavuşamadık
Kavuşamayız
Sevgili...
Bir şeyi kaybedince daha çok sever insan ya,
Anla...
Şimdi soluksuz seviyorum seni
Ama,
Aşk bu değil...
Zamanla değişti herşey belki
Artık sen eski sen değilsin,
Yüzünde masumluğunun kalıntısı
Gözlerinde ben yokum...
Benim sevdiğim sen değilsin artık
Belki de kimbilir
Aşk bu değil...
Sabah yüzüme gülüp,
Akşam sırtını dönüyorsun
Biran en güzel mutlulukları verip ellerime,
Biran Yüzüstü bırakıyorsun.
Nedir bu?
Neyin bedelini ödetiyorsun?
Acı mı çektirdiğini zannediyorsun?
Yanılıyorsun sevgili,
Yanılıyorsun...
Acınla sevdim seni...
Ama yeter,
Yarı ümit vermekten
Emanet mutluluklardan vazgeç...
Daha fazla yakma canımı
Ya bir ömür sevmek için kal,
Ya da çek git!
Dur gitme...
Önce bana hesap ver.
Madem sonunda yokluğun olcaktı
Peki varlığın nedendi?...