Veda Mektubu

[ErdogmusNet]

Veda Mektubu

Yanık sevdaların kadınıyım ben… Kör, topal gecenin üstüydü, yani; ayrılmanın en zor anı… Gündüzler anlamını yitirmiş, acılarım ve göz yaşlarım ise yastığıma sinmişti, sana bu ilk ve son mektubumu yazarken…

Şuan gecenin bir yarısı ve ben her gece hayatı yeniden keşfettiğim penceremden, bu gece de ikimiz için bakıyorum. Bu gece ıslak sokakların, loş ışıkların altında ben ve insanların ayakları altında ezilen düşlerim var. Kendimi ifade edememenin zorluğunu yaşıyorum şuan, belki de kendimi ifade edememenin birikintisini taşıyorum hala üzerimde… Sevgilim, düşlerimin prensi, düşlerinin prensesi sesleniyor sana, ilk ve son olarak yazdığı bu mektupta… Senleyim, seninleyim ama bu o kadar da sensizim sevgilim… Biliyorum şimdi senin kafanda sorular uyanmıştır, merak etme ben o soruları da alıp gidiyorum. Sana kalbini geri vermekle birlikte, aldığım soruların cevaplarını bırakıyorum. “- Beni sevdi mi acaba? diyorsundur. Canım, iki gözüm elbette ki sevdim, sevmez olur muyum hiç. “- Benden etkilendi mi? diyorsundur. Hazır itiraf etmeye başlamışken düşünmeden, umarsızca sana bir itirafta bulunayım. Bu itirafım biliyorum geç oldu ama ne olur affet, bilirsin duygularımı anlatamam ben… Sana her baktığımda, sen farkında olmasan da tatlı bir tebessüm bırakıyordun dudaklarımda… Başka biri mi var diye düşünüyorsan yanılıyorsun, ben senleyken kördüm sanki, sadece seni görüyordu gözlerim. Peki o zaman bu ayrılık neyin nesi demekteysen, o zaman gönül gözünü aç ve beni iyi dinle… Canım sevgilim, ahh söze nasıl ve nerden başlayacağımı bilmiyorum şuan, bu ayrılıkta senin hiçbir suçun yok bundan emin ol, sorun bende… Sen duyguların en güzelini tattırdın ve hiç yaşamadığım şeyleri yaşattın, önüme sundun korkusuzca… İlgiden bir an olsun mahrum etmedin, bıkmadan, yılmadan kendini sevdirmek için çabaladın durdun ama bazen bunlar yetmiyor ki insana… Hani dersin ya, sonumu göremiyorum bu insanla diye… Bende de öyle bir duygu var işte… Evet, aşkım doğru tahmin ettin, ilk tanıştığımız günden beri süre geliyor ama dedim bir umut, olmadı olmuyor daha dayanacak gücüm kalmadı… Şimdi bana nankör diyeceksin, belki de İbrahim Tatlıses’ in nankör kedi şarkısını dinleteceksin özel numaraların arkasından… Senden bu şekilde ayrılmak istemezdim ama o kadar iyisin ki ve sevgine o kadar saygı duyuyorum ki, kıyamadım gözlerinin içine bakarak üzmeye… Böylesi ikimiz için de daha iyi, bir mektupla bitsin, bilirsin ben vedaları sevmem... Askere gittiğinde bile uğurlamaya gelmemiştim, ağladığımı görürsün de üzülürsün diye.. Yaslayacağım artık başımı hatıralara ve söyleyeceğim ikimizin şarkısını, sen imkansızsın, sensizlik imkansız, aşk imkansız…

Bitmelerin sürgünlüğünü ve yalnızların vurgunluğunu yaşıyorum seni düşünmenin son dakikalarında… Seni seviyorum ve severek ayrılmanın hüznüyle canımın acısını tadıyorum, gözümden akan yaşımla