SANDIKLI KÖYÜ

            Gediz’in 9 kilometre güney doğusunda, Erdoğmuş ile Vakıf köyleri arasında yer alan bir orman içi köyüdür. Murat Dağı’nın 700-800 metre yükseklikteki güney batı eteklerinde kurulan köyün temel geçim kaynağı, tarım ve hayvancılıktır. Sandıklı’ nın öne çıkan en önemli ürünü, yakın geçmişte dericilik sektöründe kullanılan meşe palamuduydu. Palamudun sanayide kullanım alanı daralınca, aralarında Sandıklı’nın da olduğu pek çok köy önemli gelirinden olmuştu. Köy çevresinde geniş kümeler halinde yetişen meşe palamudu doğuda ve kuzeyde, Şapkasıtepe eteklerinde, yerini çam ormanlarına bırakır.

            Köyün adını nereden aldığı bilinmese bile “Sandıklı” isim soylu bir sözcük olup, eskiden “Kaplama için kullanılan bir tür ince tahta” nın adı olarak kullanılıyordu. Belli ki, köy adını geçmiş yüzyıllarda ürettiği bu tahtalardan almıştı.

            Kadoi’nin fethinden sonra bu bölgeye gelip yerleşen Türkmenler tarafından kurulduğuna inanılan Sandıklı ve çevresinde, Osmanlı döneminden önceki uygarlıklara ait kalıntı ya da bunlara ait herhangi bir işaret yoktur. Köyün varlığına dair bilinen en eski tarihli belge 1530 tarihli Muhasebe-i Vilayet-i Anadolu Defteridir. Bu defterde Sanduklu adıyla geçen köyde Şeyh Halil Çiftliği vardı.

            Şeyh Halil Çiftliği ile ilgili olduğu sanılan bir vakıf şöyledir: “Gediz kazası’nda Sandıklı Karyesi’nde Şeyh Halil Vakfı Bedelat-ı Sebeviyesi: 1.103 Kuruş – Sene 1884

            Köy hayırseverlerinden Hacı Mustafa’nın 1892 yılında Sandıklı’ya inşa ettirdiği mescit için Hacı Süleyman Ağa’da önemli miktarda nakdi bağışta bulunmuştu. Buna dair vakıf aşağıda gösterildiği gibidir:

            “Gediz Kazası kurasından Sandıklı Karyesi’nde vaki ahaliden Hacı Mustafa’nın müceddeten bina ve inşa etmiş olduğu Mescid-i Şerif için El Hac Süleyman Ağa’nın nukutu vakfı.”

            Sandıklı Köyü’nden I. Dünya Savaşı’na katılan askerlerden Ali oğlu Halil ile Eskicioğulları’ndan Osman oğlu Hüseyin Çanakkale Cephesi’nde şehit düşmüşlerdi.

            1935 yılında 139 u erkek 165 i kadın olmak üzere toplam 304 kişinin yaşadığı köyün nüfusu, 1950 de 393 olmuştu. Köyün nüfusu 1997 de 307, 2000 de 353, 2007 de 348, 2017 de de 296 olmuştur. Aradan geçen 83 yıla rağmen köyün nüfusunun azalması hiç şüphe yok ki köyden kentlere doğru akan göçlerle açıklanabilir.