DÜVEN (Eski Tarım Aleti)

             Düven yada Döven, harmanda buğday, arpa, yulaf, bakla, nohut vb. bitkilerin sapı ve tanesini ayırmaya yarayan, altında keskin taşları bulunan,  öküz, at, eşek ve katır gibi hayvanlar tarafından çekilen kızak biçiminde ağaçtan yapılmış bir araçtır. Benim hatırladığım kadarıyla bizim köyde düveni öküzler çekerdi. Öküzlerin burnuna küçük bir sepet takarlardı ekinlerden yemesin diye. “Düvende dönen öküzün ağzı bağlanmaz” deyimi de buradan geliyor olsa gerek. Düvene koşulu hayvanları kontrol eden bir kişi düvenin üzerinde durur saatlerce dönerdi. Düvenin üzerinde tencere tarzında bir kap bulunurdu. Bu kap düven süren hayvanların kakasını yaptığında ekinleri pislemeni önlemek için kullanılırdı. Hayvan kakasını yapmaya başladığında hayvanın arkasına tutulur hayvanın pisliği bu kabın içine alınırdı yani pislik yere düşürülmezdi. Bazen çocuklarda düvene binerdi bu çocuklar için bir eğlenceydi ama  büyükler için adeta bir işkenceydi. Düven kullanmasam da  çocukluğumda benimde düvene binmişliğim vardır.

            Tarımda makineleşme gerçekleşmeden önceki dönemlerde kullanılan düven günümüzde önemini yitirmiş ve yer yer dekorasyon objesi olarak kullanılmaya başlanmıştır. Günümüzde düvenin yerini biçerdöverler ve patoz adı verilen öğütücüler almıştır.